het zonnetje schijnt weer even

Wouw🥹 ik ben al een poosje bezig met trauma verwerking inmiddels een half boek geschreven.. waarin er gister avond een piek momentje was ik stortte compleet in.. overspoeld door emoties een lijf die complete storing kreeg.. om 2 uur snachts toch maar besloten 2 slaappillen in te nemen om de nachtmerries te onderdrukken.. om 3 uur toch nog in een diepe slaap gevallen wat gezorgd heeft voor een nachtrust van 4 uurtjes… en toch ben ik dankbaar dat deze emoties de ruimte kregen om er naar dik 20 jaar toch uit te komen. Inmiddels weer het gevoel te kunnen ademhalen en te kunnen genieten van het fijne zonnetje die ook weer vandaag schijnt! En zal ik is wat vertellen?! Ik kan hem zien! En voelen!🥰 wat een fijn gevoel geeft dit!

En ja de vermoeidheid overspoeld mij, de pijn in mijn lijf is meer dan ooit aanwezig, de tranen lopen met vlagen over mijn wangen.. de pijn dat ik na de COVID besmetting niet meer ben wie ik was is er nog steeds.. maar wat als ik dit kan doorstaan? Wat als ik dit hele proces kan omarmen en kan werken naar een nieuwe ik.. wat als de wereld nog mooier word met nieuwe inzichten en ik een leven kan leiden wat zorgt dat ik gelukkiger ben dan ik ooit ben geweest?

Dan was het al dit verdriet, deze pijn en het leren omgaan met nieuwe grenzen meer dan waard. Want wie zegt mij dat ik mee moet komen in de maatschappij, wie zegt mij dat ik niet goed genoeg ben als ik niet meer kan wat ik altijd deed, die ene harde stem dat alles perfect moet, dat ik meer moet, dat ik moet presteren om erbij te horen.. ja die stem dat ben ik zelf..

Dus vandaag vertel ik mijzelf ‘ ik mag genieten van het zonnetje, de pijn, het verdriet en de vermoeidheid het mag er zijn, want het maakt mij geen slecht persoon om toe te geven als het allemaal even niet wil’

welke boodschap geef jij vandaag aan jezelf?