Informatie

Na de 3de wekker lukt het dan toch om uit bed te stappen! 2 wekkers minder dan gister het is een begin van een toch wel spannende dag. Want vandaag wordt er besloten of ik in aanmerking kom voor huishoudelijk hulp.
Mijn enig sinds verstoorde brein vind het nodig om toch nog te gaan dweilen voordat die beste man komt om mijn situatie te beoordelen.. ja dat was niet verstandig want mijn armen verzuren dusdanig dat ze niet meer stoppen met trillen.. de spanning neemt toe.. de emoties worden steeds sterker.. waarom kan ik dit niet.. ik wil dit helemaal niet.. ik wil het zelf kunnen.. want door het zelf te kunnen toon ik mijn trots, mijn trots op het feit dat ik als alleenstaande mama een koophuis kon financieren en deze ondanks alles nog steeds heb.. trots op het feit dat ik een eigen plekje heb. Trots op waar ik ondanks mijn jeugd terecht ben gekomen.. en nu.. nu krijg ik een gevoel van afhankelijkheid en dat doet mij pijn maar het is nodig, nodig om ruimte te maken om in een nieuwe situatie weer te groeien naar onafhankelijkheid.
Terwijl ik worstel met mijn gevoelens, gaat de deurbel, daar gaan we dan, ik moet mijzelf gaan verantwoorden met tegenstrijdige gevoelens. maar dit gevoel was volkomen onterecht! Want na verteld te hebben dat ik kamp met long-covid, ik in de bloei van mijn carrière als verpleegkundige letterlijk in stortte.. was zijn reactie ‘ we gaan dit allemaal regelen, we gaan zorgen dat je dochter 2 keer in de week naar de BSO kan, we gaan je testen op bekwaamheid mbt een pgb budget want via de gewone weg is geen optie ivm de wachtlijsten, we gaan de sport voor je dochter betalen om je wat meer ruimte te geven, en als je in deze financiële situatie blijft zitten maar je wel meer energie gaat krijgen neem dan contact met mij op want ook dan kunnen we sport voor jou gaan betalen.
Ja.. buiten is het donker.. maar dit zorgde voor een zonnetje in mijn huis, nu lekker op de bank met een kopje thee. alle emoties en gevoelens toe laten en nog even slapen voor dat mijn kleine wervelwind weer thuis komt van haar schooldag.
kun jij makkelijk hulp aannemen? welk stappen heb je daarin al gezet?
Reactie plaatsen
Reacties
WAUW, wat ONTZETTEND goed dat je dit zo doet, het is toch een stuk verwerking.
En wat fijn dat je al 2 wekkers minder heb kunnen af laten gaan...
Het niet uit bed kunnen komen herken ik wel..soms zou ik er gewoon de hele dag wel in willen blijven....soms Laat ik het ook gewoon gebeuren en denk ik ...ik heb het nodig...en regelmatig zeg ik tegen mezelf...kom op Veronique eruit...
Succes met je Blogs 🍀
Ik ga je volgen😘
Ik snap je emoties wat betreft afhankelijk worden. Maar zo als je ziet heb je recht op hulp in welke vorm je ze nodig bent. Een belangrijke drempel is de acceptatie van je beperking. En dat is heel moeilijk. Ik spreek uit ervaring. Zo dar je dat kan accepteren kan je ook gaan kijken van kan ik nog wel en niet meer wat kan ik niet meer. Blij te horen dat je nu iemand hebt gehad die je situatie goed inschat en vele deuren voor je opent en daarbij aan geeft dat er nog meer mogelijk is. Hoop positieve bericht ondanks de stress. Keep going and keep strong. hugs Jeffrey